𝗪𝗮𝘁 𝗸𝗮𝗻 𝗱𝗶𝗲 𝘃𝗲𝗲𝗹 ('𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗺𝗲𝗲𝗿 𝗻𝗼𝗱𝗶𝗴')

De radioloog vertelde vol trots wat hij in zijn werkzame leven had geleerd. Hij sprak lang over het werken met contrastmiddelen; hij ging maar door. Ik dacht nog: “wat kan die veel”. Tot die slotzin kwam: “Allemaal niet meer nodig; dat is goed voor de kermis. Nu sturen we alles naar India.”

Tja. Banen slijten, taken worden uitbesteed; nieuwe vaardigheden worden belangrijker en opleidingen hollen achter de feiten aan. Zo gaat dat nu eenmaal.

Specifieker: hoe zit het met ambtelijke vaardigheden en competenties? Wat verdwijnt langzaam maar beslist? Wat is cruciaal voor nieuwe tijden?

𝘖𝘱 𝘥𝘦 𝘣𝘢𝘯𝘦𝘯𝘮𝘢𝘳𝘬𝘵
In het spel ‘De Banenmarkt’ leg je bestaande en nieuwe functies op de snijtafel. Spelers krijgen kaarten met klassieke vaardigheden (besluiten door complexe lijnen loodsen) en toekomstvaardigheden (soepel samenwerken in multidisciplinaire teams).

In de eerste ronde veil je op tijd: op welke drie professionele competenties zet jij de komende vijf jaar in? De groep bepaalt via discussie en stemmen welke biedingen “realistisch” zijn; wie het vaakst op verdwijnende vaardigheden inzet, verliest punten.

In ronde twee nemen teams nemen een bestaande functie (beleidsmedewerker, jurist, communicatieadviseur, controller) onder de loep en breken die op in losse taken. Elke taak krijgt een label: automatiseren, uitbesteden, houden, uitbreiden. Je scoort punten door taken overtuigend in de juiste categorie te plaatsen; een “jury” van collega’s mag dat bevragen of tegenspreken.

De derde ronde kent een snel kaartspel: op tafel liggen casuskaartjes (bijvoorbeeld op jeugd, energie of ruimtelijke ordening). Spelers vormen een “raad van opleidingen” met een helaas (te) beperkt budget: ze moeten voor elke casus kiezen welke trainingen blijven, welke verdwijnen en welke nieuw ontwikkeld worden?

Bij de vierde en slotronde presenteert iedereen één nieuwe functie voor 2035. Elke speler krijgt twee fiches: één om te stemmen op de functie waarin hij of zij zelf het liefst zou werken, en één om te stemmen op de functie die hij of zij maatschappelijk het meest nodig vindt. De functie met de meeste stemmen wint.