Een "serious game" echt serious nemen.
Gisteren hebben we met een fijne groep van een waterschap een geavanceerdere versie van onze crisisgame gespeeld. Het verbaasde me opnieuw hoe snel je via een "serious game" kennishiaten ontdekt. En, welke bestuurlijke kwesties extra aandacht verdienen. Een belangrijk voordeel is het ontdekken van persoonlijke kwaliteiten; onder druk komen iemands capaciteiten extra naar voren. In een game hebben spelers de mogelijkheid om onmiddellijk beloond te worden met badges. Zowel "Veiligheidsheld" (zie afbeelding) of "Superteam," allemaal met een beetje humor.
De echte waarde komt pas tot leven wanneer je de serious game daadwerkelijk serieus neemt. Door het te koppelen aan een ontwikkeltraject. Dat is een vrij harde spelregel.Of het nu een crisis betreft of een ander onderwerp, er is altijd ruimte voor groei en ontwikkeling. Je kunt voortdurend nieuwe modules aan verschillende groepen koppelen. Is het gericht op het team, de organisatie als geheel of op het bredere netwerk? Voor zowel de interne als de externe gemeenschap.
Vragen binnen een game zijn nooit op zichzelf staand; ze zijn altijd geïntegreerd in een samenhangende leerlijn. Gisteren lag de focus op systeemdenken. Het besef dat je in een crisis weliswaar snel een probleem kunt ‘tackelen’ en tegelijkertijd oog moet houden voor nieuwe en wellicht onverwachte problemen die je elders creëert. In de bestuurskunde wordt dit treffend samengevat als 'de wet van behoud van ellende'.
Systeemdenken vereist dat we ons inleven in verschillende rollen. In een game krijg je de kans om razendsnel in de verhalen van diverse functionarissen te duiken en hun strijd te ervaren. Er moet altijd gekozen worden, dilemma's liggen altijd op de loer. Elke functie of rol kan worden vergeleken met een meeslepend verhaal; zonder conflict is er immers weinig te beleven!
Uit: Serious Gaming voor het openbaar bestuur