DE WEDSTRIJD WORDT OP HET VELD GESPEELD, NIET IN HET CLUBHUIS

Vorig jaar zomer ontmoette ik een voormalige collega uit mijn tijd bij de vakgroep Bestuurskunde. Hij hield zich vooral bezig met de uitvoering van beleid. Mooi thema.

Het was op het Plein in Den Haag en hij wees naar de skyline vol departementen. ‘Zie je daar deze overheidsgebouwen? Daar is in 100 jaar niet veel veranderd’. Die pensionado’s zijn echt niet meer van deze tijd?!

Nooit vergeet ik de senior die tijdens een introductieprogramma van nieuwe ambtelijke medewerkers dit advies gaf: ‘Je kantoor is als je clubhuis, kom daar af en toe langs om een kop thee te drinken’. Een sterker antisilo advies heb ik de - tientallen - jaren daarna nooit meer gehoord. De wedstrijd wordt op het veld gespeeld, niet in het clubhuis.

'Glip als het even kan door de poort naar buiten'.

TRIOMF VOOR DE STAD

In de afgelopen weken verbleef ik in – een andere gemeente dan Den Haag – veel ‘op straat’. Het werd wat mij betreft een triomf voor de stad, met een abnormaal hoge leercurve.

1 Bezoekjes her en der maakten duidelijk hoe goedbedoelde regelingen niet direct goed uitpakken.

2 Ondernemers verdienen geld, maar geven ook een kwaliteitsimpuls aan de stad. Van de ijswinkel, de welness-boutique tot aan de invloedrijke wagendealer. Hun betrokkenheid bij de stad en sociale impact voor de stad wordt onderschat.

3 Op buurthuizen moet je als het even kan niet bezuinigen. Anderhalve vrouw en een paardenkop zorgen ervoor dat jaarlijks tienduizenden mensen genieten van een cursus, workshop of maaltijd.

4 Veel instellingen worstelen met de vraag hoe zij de betekenis voor hun directe buurt kunnen versterken. Met een klein beetje meedenken, en vooruit een steunbedragje, worden groepen bereikt die anders buiten beeld zijn.

5 Elke stad of gemeente heeft een gezamenlijk verhaal nodig wat verbindt en zorgt voor extra gemeenschapszin. Een goed en gezamenlijk stadsverhaal doet wonderen.

6 Wijkwerkers zijn geen uitvoerders maar horen bovenaan de beleidspiramide.